Cukrzyca nazywana jest chorobą XXI wieku, zaliczaną do
chorób przewlekłych. Ma ona podłoże metaboliczne, występują jej dwa
rodzaje: typ 1 i 2 – zazwyczaj przez dłuższy czas nie dający żadnych
objawów, stąd określany podstępnym typem cukrzycy. Ten typ choroby
określany jest potocznie „insulinozależną”. Schorzenie wykrywa się
najczęściej w trakcie badań rutynowych.
Objawy, które mogą u siebie zauważyć chorzy to:
- uczucie suchości w jamie ustnej bądź wzmożone pragnienie,
- częstomocz,
- utrata wagi lub tycie,
- trudno gojące się rany i skaleczenia,
- nieostre widzenie w szczególności na odległość,
- zmęczenie i towarzysząca mu senność.
Prawidłowy poziom cukru we krwi, pobieranej
na czczo wynosi do 100 mg/dl. Przekroczenie wartości 125 mg/dl jest charakterystyczne dla cukrzycy.
Co mogę zrobić:Zaleca się pacjentom zarówno przestrzeganie indywidualnej kuracji jak również samokontrolę.
- dieta, powinna zawierać pokarmy o odpowiedniej kaloryczności
(należy ograniczyć jedzenie węglowodanów tj. słodycze, makarony,
pieczywo a także ziemniaki,
- aktywność fizyczna,
- starania o utrzymanie prawidłowej masy ciała,
- regularna kontrola poziomu cukru we krwi,
- regularne badania poziomu cholesterolu i kontrola ciśnienia tętniczego.
Dwa wspominane powyżej punkty są szczególnie istotne gdyż nie
leczone nadciśnienie może powodować u osób chorych na cukrzycę poważne
powikłania w tym niewydolność naczyń wieńcowych, natomiast zaburzenia
gospodarki lipidowej w efekcie może prowadzić
do chorób układu krążenia.
Ważnym
elementem leczenia tego schorzenia jest edukacja. Bardzo istotne jest
wczesne wykrycie choroby, dzięki niemu leczenie pozwala pacjentom na
normalne funkcjonowanie i unikanie przytoczonych powikłań.
Profilaktyka to postawa bo lepiej zapobiegać niż leczyć.
Cukrzyca nazywana jest chorobą XXI wieku, zaliczaną do chorób
przewlekłych. Ma ona podłoże metaboliczne, występują jej dwa rodzaje:
typ 1 i 2 – zazwyczaj przez dłuższy czas nie dający żadnych objawów,
stąd określany podstępnym typem cukrzycy. Ten typ choroby określany
jest potocznie „insulinozależną”. Schorzenie wykrywa się najczęściej w
trakcie badań rutynowych.
Objawy, które mogą u siebie zauważyć chorzy to:
- uczucie suchości w jamie ustnej bądź wzmożone pragnienie,
- częstomocz,
- utrata wagi lub tycie,
- trudno gojące się rany i skaleczenia,
- nieostre widzenie w szczególności na odległość,
- zmęczenie i towarzysząca mu senność.
Prawidłowy poziom cukru we krwi, pobieranej
na czczo wynosi do 100 mg/dl. Przekroczenie wartości 125 mg/dl jest charakterystyczne dla cukrzycy.
Co mogę zrobić:Zaleca się pacjentom zarówno przestrzeganie indywidualnej kuracji jak również samokontrolę.
- dieta, powinna zawierać pokarmy o odpowiedniej kaloryczności
(należy ograniczyć jedzenie węglowodanów tj. słodycze, makarony,
pieczywo a także ziemniaki,
- aktywność fizyczna,
- starania o utrzymanie prawidłowej masy ciała,
- regularna kontrola poziomu cukru we krwi,
- regularne badania poziomu cholesterolu i kontrola ciśnienia tętniczego.
Dwa wspominane powyżej punkty są szczególnie istotne gdyż nie
leczone nadciśnienie może powodować u osób chorych na cukrzycę poważne
powikłania w tym niewydolność naczyń wieńcowych, natomiast zaburzenia
gospodarki lipidowej w efekcie może prowadzić
do chorób układu krążenia.
Ważnym
elementem leczenia tego schorzenia jest edukacja. Bardzo istotne jest
wczesne wykrycie choroby, dzięki niemu leczenie pozwala pacjentom na
normalne funkcjonowanie i unikanie przytoczonych powikłań.
Profilaktyka to postawa bo lepiej zapobiegać niż leczyć.