Zatrucie to stan zaburzeń czynności organizmu spowodowany wprowadzeniem
do niego trucizny. Jest nią prawie każda substancja, która w
określonych okolicznościach a poza tym w odpowiednio dużej dawce może
wywołać zmiany struktury lub czynności organizmu. Efektem tego może być
śmierć lub choroba. Substancje chemiczne ulegają podziałowi na klasy w
zależności od stopnia toksyczności:
klasa I i II – silnie toksyczne,
klasa III i IV – średnio i słabo toksyczne,
klasa V – praktycznie nietoksyczne.
Najczęstsze
przyczyny zatruć to: tlenek węgla i gaz ziemny, leki, alkohol, środki
czyszczące i piorące, grzyby kapeluszowe, stężone kwasy i zasady.
Wbrew pozorom zatrucia nie są to zjawiska sporadyczne, klasyfikacja zatruć ukazuje, że może być to zjawisko nieumyślne, ale także świadome.
Przyczyny wystąpienia zatrucia:
Przebieg zatrucia może mieć charakter ostry lub przewlekły.
O tym pierwszym mówimy gdy objawy chorobowe rozwijają się szybko,
natomiast zatrucie przewlekłe to wynik długotrwałego działania trucizny w
małych dawkach, które często nie dają widocznych objawów klinicznych.
Dopiero na skutek nagromadzenia w organizmie trucizny dochodzi do
wystąpienia objawów zatrucia. W zależności od rodzaju zażytej trucizny
objawy zatrucie mogą się różnić. Jednak wśród najczęściej obserwowanych
objawów zatrucia należy wymienić: bóle i zawroty głowy, senność i
zaburzenia świadomości, zaburzenia widzenia, uczucie zimna, nudności i
wymioty, zaburzenia oddychania, dreszcze, gorączka.
Duży odsetek zatruć to zatrucia pokarmowe wynikające z błędów dietetycznych bądź spożycia „złego” pokarmu.
Podstawowe zasady leczenia zatruć:
Rodzaj zatrucia Płyn osłabiający działanie trucizny
* Leki, grzyby, zatrucia pokarmowe Woda z węglem lekarskim (aktywowanym)
*
Kwasy
Woda z białkiem kurzym (4 białka/szklankę),
mleko
* Zasady Woda z kwaskiem cytrynowym w stosunku 10:1
* Jodyna Woda z mąką ziemniaczaną (zawiesina)
* Leki, zatrucia pokarmowe Woda z sokiem malinowym
* Morfina Mocna herbata
W przypadku jakichkolwiek wątpliwości lub niepokojących objawów należy zawsze skonsultować się z lekarzem i nie podejmować działania samemu.